Dorothea is terug van weggeweest

In 1969 werd zij van de heiligenkalender geschrapt. In Venray werd een antiek Dorothearaam lange tijd aangezien voor Elisabeth van Thüringen. In Panningen verdween het naambord " DOROTHEA HOEVE " op de gevel van een oude boerderij. Er zijn nog maar weinig mensen die naar haar genoemd worden. In de lijst van de populariteit van namen in de Verenigde Staten worden bij haar vanaf 1971 geen cijfers meer gegeven. Alleen maar streepjes tot en met 2015.Op 2 juni 2017 stichtte pastoor Huub van Horne in Blitterswijck een H. Mis ter ere van de legendarische heilige Dorothea en ter dankbare herinnering aan het langdurig bestaan van de Dorotheahoeve in Everlo te Panningen. Op 8 juni 2017 werd deze stichting door het bisdom Roermond goedgekeurd. Iets meer over de achtergrond van deze stichting. Op de dag van de stichting was het precies honderd jaar geleden dat de schuur van de boerderij die later bekend zou worden als de Dorotheahoeve in lichterlaaie kwam te staan als gevolg van blikseminslag. De datum van de brand vond de pastoor pas terug op 5 september 2012 tijdens archiefonderzoek in het Gemeentearchief te Venlo. Een ooggetuige op leeftijd wist de pastoor aan het eind van de jaren tachtig in de 20ste eeuw nog te vertellen dat zij zich kon herinneren dat een baby uit het huis werd gedragen terwijl het buiten zeer hard regende en onweerde. Volgens deze ooggetuige woonde de familie Van Horne-Reijnders toen nog niet zo lang op de boerderij. Roetresten zijn op enkele balken nog zeker 86 jaar te zien geweest van de schuur die waarschijnlijk al in de achttiende eeuw is gebouwd en na medio 2004 is verbouwd tot een accommodatie die met de oorspronkelijke hoeve plaats biedt voor groepen tot 22 personen. De nieuwe accommodatie in de voormalige schuur kreeg de naam "Everlohoeve". Pastoor Huub van Horne, geboren en getogen op de Dorotheahoeve, wilde graag weten wanneer de brand heeft plaatsgevonden. Navraag bij enkele instanties leverde geen resultaat op. Iemand gaf hem de tip om oude kranten te raadplegen. Het was bingo toen hij in "De Nieuwe Venlosche Courant"op de dag van 5 juni 1917 hierover het volgende bericht zag staan bij de plaatsnaam Panningen. " Zaterdagmiddag ontlastte zich boven ons dorp een hevig onweder, dat gepaard ging van een geweldigen hagelslag zooals oude menschen nog nimmer hadden beleefd. Zag men verlangend uit naar wat regen, in het begin scheen aan dat verlangen te worden voldaan, maar toen de eerste hagelkorrels op de ruiten tikten, sloeg ieder de schrik op het hart. Doch ook niet zonder reden want weldra zoo dicht en met zulke dikke korrels, dat de grond met een dikke laag was bedekt. Het noodweer heeft dan ook in sommige streken dezer gemeente alles verwoest, zoodat reeds menigeen zijn roggevelden heeft afgemaaid. Vooral de tuingewassen hebben veel geleden, zoodat bij menig tuinier alles is vernield. Daar de waterlossingen hier nog altijd op verbetering wachten was het heele dorp spoedig een waterplas en overstroomde de tuinen, huizen, kelders en stallen, zoodat er nog verschillende tuinen zijn, die geheel onder water staan. Tijdens het onweder van Zaterdag sloeg de bliksem in de schuur van den landbouwer v. H, Everlo. In een oogenblik was deze een en al vuur. Door den geweldigen regen en hagel bleef het huis hetwelk met stroo is gedekt, gelukkig vrij. Verzekering dekt de schade". We weten hoe de oude boerderij met strodak eruit heeft gezien. Dit is vastgelegd op een schilderij uit 1920. Circa zeventig jaar later werd de pastoor door een aanverwant familielid uit Meijel erop attent gemaakt dat een schilderij van de hoeve in bezit was bij een zekere familie Korsten uit dezelfde plaats. Op 5 april 1990 maakte hij een foto van dit schilderij die voor het eerst gepubliceerd werd in het boekwerk uit 1994: "De nakomelingen van Andreas van Horne en Anna Maria Houben". De oude boerderij werd afgebroken en op dezelfde plaats werd in 1927 een langgevelboerderij gebouwd. In de voorgevel is een steen gemetseld met daarin het jaartal 1927 en de letters A.D. die staan voor Anno Domini = in het jaar des Heren. De oude schuur werd na de brand herbouwd. Het exterieur is praktisch in dezelfde staat behouden gebleven, ook na de verbouwing tot groepsaccomodatie. De boerderij is genoemd naar Dorothea Joosten-Engels, overleden op 28 december 1901. Zij was de moeder van Bertranus Joosten die de boerderij lange tijd in eigendom heeft gehad. Zij had een priesterbroer, Joannes Silvester Engels, die evenals pastoor Huub van Horne op de boerderij werd geboren en getogen. Hij was onder andere rector in Grevenbicht-Papenhoven van 1871-1887. Precies honderd jaar later, in 1987, werd Huub daar pastoor. De familie van Horne heeft het langst op de boerderij gewoond. Drie generaties. Van 1917 tot 2003. In 2004 werd de boerderij verkocht aan Albert Dedden Wulffen en Ardine Jellie Monica Driessen. Zij lieten de boerderij opknappen, zoveel mogelijk in de oude staat en maakten er een groepsaccomodatie van. De naam van de boerderij werd gehandhaafd en nog vele jaren heeft het naambord van de Dorotheahoeve een plek gehad op de gevel van de voormalige boerderij. Een naam die opgenomen werd in het register van de Grote Provincie Atlas Limburg die in 1995 uitkwam. Zodoende is gemakkelijk terug te vinden waar de boerderij is gesitueerd. Twintig jaar later, in 2005, kwam het boek "Genealogie van de familie Van Heur & Van Horne "uit met daarin een artikel over de geschiedenis van de Dorotheahoeve en een kleurenfoto van het schilderij uit 1920 werd erbij geplaatst. In 1987 werd de boerderij opnieuw geschilderd. In Venray kwam eind 2016, begin 2017 Dorothea in een ander verband onder de aandacht bij een aantal ingewijden. Dat was rondom en na de plaatsing van het Elisabethraam in de kerk van St. Petrus Banden te Venray en ingezegend door hulpbisschop Everard de Jong op zondag 20 november 2016. De schenking van een antiek gebrandschilderd glas in loodpaneel voorstellende St. Elisabeth van Thüringen, patrones van de armen- en ziekenverzorging, was de directe aanleiding om te komen tot een nieuw raam in de Grote Kerk. Het raam was amper geplaatst en ingezegend toen een aantal ingewijden al te horen kregen dat het niet om een Elisabethraam zou gaan maar om een Dorothearaam. Deskundigen werden geraadpleegd. In begin februari 2017 ging deken Harrie Smeets met het verhaal aan de haal en vertelde het aan zijn collegapriesters. De ontdekking werd gedaan door Dr. Harmut Scholz, lid van Corpus Vitrearum Medii Aevi, gesticht om de Middeleeuwse glas-in-loodraamkunst vast te leggen en wetenschappelijk te ontsluiten. Hij was op bezoek bij Werkstatten Für Glasmalerei Hein Derix te Kevelaer. Daar viel zijn oog op een bijzonder antiek raam dat in zijn ogen veel ouder was dan tot dusverre werd aangenomen en iemand anders voorstelde dan tot dusverre werd gedacht. In het atelier van Hein Derix in Kevelaer werd het Elisabethraam vervaardigd dat ontworpen werd door Susanna Ludwig. Dr. Harmut Scholz vond in het boek "Gotische Glasmalerei in Osterreich bis 1450 ", uitgekomen in 1928 en samengesteld door Franz kieslinger, kunsthistoricus en kunsthandelaar die leefde van 1891 tot 1955 een exact dezelfde afbeelding van het Dorothearaam. Hij schreef aan Michael Heymann, een belangrijke chef van het atelier Hein Derix in Kevelaer: "Das Glasgemälde, das definitiv eine Hl. Dorothea darstelllt, gehört stilistisch in die Scheibengruppe aus der Freisinger-Kapelle in Stift Klosterneuburg bei Wien, aus der Zeit um 1400/10, ausgeführt in einer der führenden Wiener Werkstatten der damaligen Zeit. Ob sie aus Klosterneuburg stammt ist nicht meht zu klären." Dat heiligen worden verwisseld komt vaker voor. De vele rode rozen in het antieke raam, het mandje dat de heilige draagt in haar linker hand, de kroon op haar hoofd, het deed bij niemand twijfel ontstaan omtrent de identiteit van de heilige. Het moest Elisabeth van Thüringen zijn die vaak met het rooswonder wordt uitgebeeld. Toch had er een lichtje moeten branden bij het zien van de uitbeelding van de palmtak in haar rechterhand. Elisabeth van Thüringen wordt met dat attribuut zo nooit uitgebeeld. Ze is niet de marteldood gestorven. Een heilige die de marteldood is gestorven wordt vaak met een palmtak uitgebeeld. Dat is een verwijzing die afkomstig is van Palmzondag waarop Jezus werd toegewuifd met palmtakken. Jezus is zelf ook een marteldood aan het kruis gestorven. Doorgaans wordt Dorothea, die te Caesarea in Cappadocië onder Diocletianus de marteldood zou zijn gestorven in de kunst uitgebeeld met bloemen en appels, omdat zij volgens de Latijnse Passio (in Acta Sanctorum, blz. 773-776) vlak voor haar terechtstelling door een zekere Theophilus zou zijn bespot met de woorden: "Stuur mij bloemen en appels uit je paradijs". De feestdag van Dorothea is 6 februari. Op of rondom die dag zal gedurende vijf jaar vanaf 2018 in de kerk van Blitterswijck ter ere van deze legendarische heilige een H. Mis worden gelezen. Haar naam betekent "Geschenk van God". Daarbij denken we aan al degenen die naar haar zijn genoemd. Met betrekking tot Blitterswijck komt de naam Dorothea al voor vanaf de 16e eeuw. Bij de adellijke familie Van Lynden. Jasper van Lynden, zoon van Dirk van Lynden en Walburga van Blitterswijck werd in 1516 beleend met Huis en Heerlijkheid Blitterswijck. Hij werd opgevolgd door Arnold van Lynden. Een zus van hem heette Dorothea en huwde met Werner Scheiffart van Merode, afkomstig uit een bekend adellijk geslacht. De nazaten van Jasper van Lynden waren tot diep in de 18e eeuw heren van Blitterswijck met uitzondering van 1683 tot 1692. De familie van Lynden is al vanaf eind 14e , begin 15e eeuw verwant met de adellijke familie Van Horne. Maria van Horne was gehuwd met Dirk van Lynden tot 6 mei 1408 toen Dirk stierf. Philips Lamoraal van Horne huwde op 16 april 1628 Dorothea Joanna van Arenberg. Zij waren beiden overleden toen kleinkind Dorothea Vedasta van Horne in 1668 werd geboren. In adellijke families komt de naam Dorothea veelvuldig voor.

Samengesteld door pastoor Huub van Horne op 24 juli 2017

RK Parochie

Dorothea is terug van weggeweest